Το ρύζι καλλιεργείται σε μεγάλη ποικιλία εδαφών, με βέλτιστη ανάπτυξη σε όξινα εδάφη με pH 5,5-6,5. Η καλλιέργεια του ρυζιού αξιοποιεί αλατούχα και αλκαλικά εδάφη, βελτιώνοντας τις παθογένειες οι οποίες τα καθιστούν ακατάλληλα για άλλες καλλιέργειες. Για καλλιέργεια υπό κατάκλυση καλύτερα εδάφη είναι τα συνεκτικά, τα οποία περιορίζουν τη διήθηση του νερού. Αντίθετα, σε ελαφρά χώματα παρατηρείται έντονη διήθηση του νερού με ταυτόχρονη έκπλυση και απώλεια θρεπτικών στοιχείων. 

Η ποσότητα αζώτου που πρέπει να χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από την καλλιεργούμενη ποικιλία, την επάρκεια νερού άρδευσης και την εφαρμοζόμενη αμειψισπορά. Το άζωτο αυξάνει το ύψος, τον αριθμό των φοβών και το μέγεθος των φύλλων, παράγοντες οι οποίοι είναι καθοριστικοί για την τελική απόδοση της καλλιέργειας. Η συνολική ποσότητα αζώτου που απαιτείται κυμαίνεται μεταξύ 12-16 kg ανά στρέμμα. Το 40% παρέχεται σε αμμωνιακή μή ουρική μορφή ως βασική λίπανση λίγο πριν τη σπορά με διασπορά και ενσωμάτωση σε όλη την επιφάνεια του χωραφιού. Επειδή το ρύζι είναι απαιτητικό σε θείο, καλό είναι να χρησιμοποιούνται θειικά λιπάσματα αζώτου. Το υπόλοιπο 60% παρέχεται ως επιφανειακή λίπανση αμμωνιακής μή ουρικής μορφής σε 2 δόσεις: 

1η δόση: 40% της συνολικής ποσότητας στο αδέλφωμα (25-35 ημέρες μετά τη σπορά) 

2η δόση: Υπόλοιπο 20% λίγο πριν τη διόγκωση της ταξιανθίας (50-60 ημέρες μετά τη σπορά) 

Ο φώσφορος ευνοεί την ανάπτυξη της ρίζας κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης των φυτών και συμβάλλει στην πρώιμη ανθοφορία και ωρίμανση. Η ποσότητα 5-8 kg φωσφόρου ανά στρέμμα κατά τη βασική λίπανση κρίνεται ικανοποιητική, εφόσον τα υπόλοιπα στοιχεία βρίσκονται σε διαθεσιμότητα. 

Το κάλιο αυξάνει την αντοχή των φυτών σε εχθρούς, ασθένειες, δυσμενείς καιρικές συνθήκες και στο πλάγιασμα, ενδυναμώνοντας τα στελέχη της καλλιέργειας. Η αντίδραση των φυτών σε άζωτο και φώσφορο είναι αυξημένη σε περιπτώσεις επάρκειας καλίου. Οι απαιτήσεις της καλλιέργειας σε κάλιο κυμαίνονται μεταξύ 4-6 kg ανά στρέμμα. Παρέχεται όλο στη βασική λίπανση εκτός περιπτώσεων έλλειψης, όπου παρέχεται το 50% κατά τη βασική λίπανση και το υπόλοιπο 50% επιφανειακά στο αδέλφωμα ως θειικό κάλιο. 

Αναφορικά με τα ιχνοστοιχεία, δεν παρατηρούνται συνήθεις τροφοπενίες εκτός αυτής του ψευδαργύρου. Σε περιπτώσεις έλλειψης, ο ψευδάργυρος παρέχεται με τα λιπάσματα της βασικής λίπανσης μή 15-20 ημέρες μετά τη σπορά. Η διαθεσιμότητα του ψευδαργύρου στο έδαφος σε pH>6 (συνηθισμένη στους ορυζώνες της Ελλάδος) είναι περιορισμένη και καθιστά αναγκαίο τον διαφυλλικό ψεκασμό με εφαρμογή χηλικής μορφής ψευδαργύρου IDHA 10% με αντοχή στη φωτόλυση.