Οι ανάγκες της ελαιοκράμβης σε θρεπτικά στοιχεία είναι μεγαλύτερες από εκείνες του μαλακού σιταριού, ιδίως σε άζωτο. Επιστρέφει όμως μεγαλύτερες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος μέσω των υπολειμμάτων μετά τη συγκομιδή σε σχέση με το σιτάρι. 

Η παρουσία αζώτου είναι σημαντική από τα πρώτα στάδια της καλλιέργειας για τη διασφάλιση υψηλών αποδόσεων, καθώς συντελεί στη δημιουργία πλούσιας φυλλικής επιφάνειας, στο σχηματισμό των λοβών, στον αριθμό, το βάρος και την περιεκτικότητα των κόκκων σε λάδι. Για αυτό το 1/2μή 2/3 της ποσότητας του αζώτου θα πρέπει να εφαρμόζεται κατά την περίοδο της σποράς με ενσωμάτωση. Σε περιοχές όπου ευνοούν οι βροχοπτώσεις, το 1/3 της ποσότητας του αζώτου θα πρέπει να εφαρμόζεται νωρίς την άνοιξη. Οι συνολικές απαιτήσεις σε άζωτο είναι 6-10 kg ανά στρέμμα.

Η ελαιοκράμβη έχει μεγάλη ικανότητα απορρόφησης φωσφόρου από το έδαφος λόγω του ριζικού συστήματος που διαθέτει. Ο φώσφορος επιδρά θετικά στη δημιουργία πλούσιου ριζικού συστήματος, στην εγκατάσταση των φυτών, στην πρωίμιση της παραγωγής και στην αύξησης της απόδοσης. 

Το κάλιο εφαρμόζεται επίσης κατά τη βασική λίπανση. Από τα πρώτα στάδια της καλλιέργειας, ενισχύει την αντοχή των φυτών στο stress λόγω χαμηλών θερμοκρασιών, σε ασθένειες και των κεντρικών βλαστών για αντοχή στο πλάγιασμα. Το θείο αποτελεί μαζί με το βόριο απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, με κρίσιμα τα στάδια της ανθοφορίας και της καρπόδεσης, προσδίδοντας αυξημένη περιεκτικότητα κόκκων σε λάδι.