Τα εσπεριδοειδή, για να δώσουν ικανοποιητική παραγωγή σε ποσοτικό και ποιοτικό επίπεδο, θέλουν γόνιμα, αργιλώδη εδάφη μέσης μηχανικής σύστασης, όχι συμπαγή, ούτε ασβεστώδη, αλλά ελαφρώς όξινα (άριστο pΗ =6), υδατοπερατά και με καλή αποστράγγιση.
Ευδοκιμούν σε ήπιο, παραθαλάσσιο κλίμα και έχουν μικρή αντοχή στο κρύο. Ανθεκτικότερη είναι η πορτοκαλιά, ακολουθεί η μανταρινιά και τελευταία η λεμονιά. Ως γενική αρχή στη λίπανση των ενήλικων-πλήρως παραγωγικών δέντρων εσπεριδοειδών ακολουθείται η σχέση N:P2O5:K20 (1:0,3:1).
Πρακτικά, οι ποσότητες αζώτου, καλίου, μαγνησίου και των λοιπών θρεπτικών στοιχείων που πρέπει να προστεθούν μέσω λιπασμάτων ως αναπλήρωση των απολεσθέντων στοιχείων σε επίπεδο εσπεριδεώνα, δεν αφορούν μόνο τις απώλειες μέσω της συγκομιδής των καρπών αλλά και τις ποσότητες που απομακρύνονται μέσω των κλαδεμάτων, που δεσμεύονται ισχυρά στο έδαφος και που χάνονται μέσω εξάτμισηςμή και έκπλυσης, κ.α.
Οι ανάγκες των εσπεριδοειδών σε άζωτο είναι αυξημένες από το Φεβρουάριο μέχρι και τον Απρίλιο. Την περίοδο αυτή τα δέντρα χρειάζονται το 40% με 50% του αζώτου που απαιτούν ετησίως σε κάθε περίπτωση, όχι αργότερα από το φούσκωμα των οφθαλμών. Το υπόλοιπο άζωτο χορηγείται ισόποσα κατά το στάδιο της καρπόδεσης, της ανάπτυξης καρπών και φθινοπωρινής βλάστησης.
Οι απαιτήσεις των εσπεριδοειδών σε φώσφορο είναι γενικά μικρές. Χρειάζονται συνήθως 0,25-0,3 kg ανά στρέμμα, κατά την εποχή που παρατηρείται η ανανέωση του ριζικού συστήματος των δέντρων, η έκπτυξη των οφθαλμών, η άνθιση και η καρπόδεση.
Το κάλιο είναι απαραίτητο στην καλλιέργεια των εσπεριδοειδών. Αυξάνει την αντοχή στο υδατικό στρες και στο ψύχος, διορθώνει τα αρνητικά αποτελέσματα της υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης, αυξάνει το μέγεθος των καρπών, βελτιώνει τη δομή της σάρκας, αυξάνει την περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και τέλος αυξάνει τις αποδόσεις. Αντίθετα, το υπερβολικό κάλιο προκαλεί πάχυνση της φλούδας αφήνοντας την πρασινωπή, μείωση της περιεκτικότητας σε χυμό και αύξηση της οξύτητας του χυμού. Επίσης προκαλεί μείωση πρόσληψης μαγνησίου, το οποίο είναι ένα απόλυτα αναγκαίο στοιχείο για την ποιοτική παραγωγή των καρπών. Η εφαρμογή 0,2-0,5 kg ανά στρέμμα καλίου θεωρείται ικανοποιητική.
Τροφοπενίες ιχνοστοιχείων όπως ψευδαργύρου, σιδήρου, βορίου και μαγγανίου δεν πρέπει να θεωρούνται αμελητέες.
